Deze getuigenis betreft een zéér moeilijke periode in mijn leven, in het begin van de jaren ’90. Een tijd waarin Hij Zijn onbevattelijke Liefde en Genade voor mijn zwakke en onwaardige leven betoonde:
Op jonge leeftijd had de echtscheiding van mijn ouders tot gevolg dat ik het ouderlijk huis verliet met mijn moeder en zusje, en mijn vader nog maar sporadisch zag. In die periode waren we thuis niet kerkelijk, in tegenstelling tot mijn oma van mijn moederszijde.
Maar na de dood van mijn oma, ging mijn moeder op zoek naar mogelijkheden om haar ooit nog eens terug te kunnen zien. Bij deze zoektocht belandde ze uiteindelijk – via vele boeken over diverse geloven en religies – in dezelfde kerk als die van mijn oma: de Bethel Pinksterkerk in Den Haag.
Zo werd ik als tienjarige naar deze gemeente “meegesleurd”. Daar verveelde ik me in eerste instantie nogal, maar tijdens de prediking mocht ik naar de zondagsschool.
Al zeer vroeg in mijn leven was ik ervan overtuigt dat dít hét was!!!
Ik had datgene gevonden waar een ieder in deze wereld, bewust of onbewust naar op zoek is. Volmaakte Liefde, Rust. Ik nam het erg serieus.
Zo werd ik ook bewust gedoopt toen ik twaalf was. Een paar jaar later vervuld met Gods Heilige Geest.
Maar door de scheiding van mijn ouders groeide ik ondertussen op in een heel ander milieu. Dat van hardrock, drank, (demonische) pornografie, soft- en harddrugs. En nog veel meer zaken die, ….laat ik maar zeggen, té onuitsprekelijk voor mij zijn om te noemen.
Ik begon veel moeite te krijgen met de wereldse aantrekkingskracht. Toen ik zeventien was, ging ik direct op mezelf wonen. Mijn gebedsleven was op een zeer laag pitje geraakt en ik ging óók niet meer naar de kerk.
Maar het verlaten van God had een zeer grote leegte in mijn leven gegeven, die probeerde ik op te vullen met alles wat deze wereld te bieden heeft en maar binnen mijn bereik kwam: met mijn werk, in reizen, in status, geld verdienen, met materialisme, met seksualiteit. Maar het gemis in mijn leven liet zich met dit al niet opvullen, de leegte bleef.
Bij vlagen kwam ik een paar jaar overtuigd terug in mijn kerkgemeenschap; dit was de plek waar ik gevoed werd. Werd zelfs lid van het zangkoor.
Maar mijn strijd met de wereldse aantrekkingskracht bleef.
Als ik wederom gezondigd had en ik de correcties in de prediking hoorde, dan ervoer ik ook werkelijk dat God persoonlijk tot mij sprak. Dat deed innerlijk pijn en ik probeerde dan natuurlijk mijn best te doen om niet meer te zondigen.
Maar, na een lange periode van blijven falen, verkoos ik om niet meer onder het gehoor van Zijn Woord te komen. Liever weg uit de kerk, liever weg van confrontaties met de zwakheden in mijn leven, weg van confrontaties met mijn persoonlijk falen. Liever dát, dan een situatie creëren, waarin ik niets meer voelde bij het Woord van God. Geen situatie van “het ene oor in, het andere uit” toelaten in mijn leven.
Mijn overtuiging zat wél diep, ik faalde echter veelvuldig deze na te leven…
Zo ging ik met mijn leven voort, soms een paar jaar overtuigt in de gemeente en dicht bij God, en soms een paar jaar diep teleurgesteld, ver van God.
Maar de Wonderlijke, Genadige natuur van God is, dat als wij kiezen voor zonde, Hij daar direct een antwoord op klaar heeft, de oplossing. Die we verkrijgen door de weg te bewandelen die Hij toelaat in ons leven. Soms moet je dan heel erg diep vallen wanneer je niet wenst te gehoorzamen;
Ik verveelde mij ondertussen dood op mijn werk en verkoos om mijn werk in de ICT niet langer voort te zetten. En omdat ik geen andere opleiding had, werd ik om wat om handen te hebben, taxichauffeur in het nachtleven van Den Haag.
Dan kom je natuurlijk in aanraking met de zelfkant van de maatschappij. Dronkelappen, junkies, drugsdealers, hoeren, hoerenlopers, criminelen etc. Je leeft hoofdzakelijk ´s nachts en maakt daardoor ook niet echt meer deel uit van de normale maatschappij.
Ik begon érg veel softdrugs te gebruiken, minimaal 3 tot 6 jointjes per dag. Het leek de pijn van de leegte in mijn leven soms tijdelijk wat te verzachtten, maar gaf nooit een oplossing, maar verergerde mijn problemen juist. Het was het zoveelste vulmiddel voor de leegte in mijn leven; het maakte me erg onverschillig en lui.
Als er dingen in mijn leven fout gingen, dan voelde ik God natuurlijk wel “tikken”, maar veelal negeerde ik dit door nog meer softdrugs te gebruiken. Dit voldeed echter al snel niet meer om mijn geweten te sussen…
…zo had ik óók al eens cocaïne geprobeerd, om een kijkje “over het leven heen” te nemen. Door Gods bescherming heb ik hier totaal niets van gemerkt. Over diverse periodes heb ik dit gerookt, gesnoven en door mijn tandvlees gewreven. Buiten een totaal verdoofde mond, geen enkel effect! Achteraf zie ik dat als pure bescherming van God.
Maar ik wilde nog steeds niet luisteren…
Mijn beste vriend en collega-taxichauffeur, maakte thuis harddrugs die hij ook aan anderen verkocht: hij was een drugsdealer. Toen hij me voorstelde naar een discotheek met housemuziek te gaan en vooraf een XTC-pil te slikken, was ik al zó ver heen dat ik dit, voor mij eens onvoorstelbare, gewoon deed…
En toen ik daar in een discotheek stond te dansen op de housemuziek, de extase van een combinatie van XTC, speed en amfetamine in mijn lichaam voelde, dacht ik werkelijk eventjes: “Hier heb ik nou mijn hele leven naar gezocht!…”
Ik had werkelijk even het gevoel, dat ik de leegte in mijn leven had opgevuld met een pilletje van € 15,-. Wat een beschamende vertoning voor mijn christenleven! Wat een beschamende vertoning voor een kind van God!
Na de nachtelijke discotheekbezoeken, feestte ik tot diep in de ochtend door op zogenaamde “after-parties” bij strandtenten etc, waar ik nog meer drugs slikte…
En als ik voor de zoveelste keer werd geconfronteerd met de harde tikken van God in mijn leven (door bijv. liefdesverdriet, maatschappelijke of financiële problemen), zei ik tot Hem in tranen:
“Heer, ik weet dat U mij roept! Maar laat U mij toch alstublieft gaan… Ik heb al voor de mil-joen-ste keer gefaald in mijn leven…
U weet toch dat ik het niet waard ben! Waarom houdt U zich nog bezig met mijn leven? Ik heb het geprobeerd maar ga het einddoel, de hemel, gewoon niet halen. Geeft U mij alstublieft nog een redelijk leven op deze aarde, want de eeuwigheid is voor mij niet weggelegd…”
God hoort ieder gebed.
Het ging nu snel bergafwaarts met me. Ik werd zwaar verslaafd aan de XTC, speed en amfetamine. Terwijl velen de geestelijke en lichamelijke verslaving trachten te verminderen door slechts een paar pillen per maand te slikken, en de energie die dit geeft weg te dansen in een discotheek, slikte ik periodes om de 3-4 dagen zelfs 3 zware pillen binnen 5 uur, terwijl ik gewoon thuis op de bank zat!
Maatschappelijk stond ik ook aan de kant; al tijden opende ik geen post meer, noch betaalde ik mijn rekeningen. Mijn schulden liepen hoog op en zo werd ook mijn volledige huisraad weggehaald door de belastingdienst, terwijl ik stoned met een voorraad jointjes zat toe te kijken hoe de verhuizers hun werk uitvoerden. Zo zijn er ook maandenlange periodes geweest dat ik geen gas, elektriciteit of water meer in mijn woning had.
Uiterlijk begon ik mezelf te vergelijken met video-opnames van junks, die ik vroeger op school had gezien; junks die ik nu ook in mijn taxi kreeg. Mager, opgefokt, trillend, met grote pupillen en klappertandend… zo was óók ik – een kind van God – geworden!
Toen pakte ik op een avond een spiegel en bekeek mijn eigen gezicht. En de Heer liet toe dat mijn geestesoog geopend werd… en mijn wereld veranderde totaal!!!
Efeze 6:12: “Want wij hebben den strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.”
Ik werd me gewaar van het zéér tijdelijke, van de totale materialistisch wereld om me heen, alles! En ik zag de wereld die wel eeuwig is! Die veel reëler en intenser is. Die niet tot stof zal terugkeren…
Vanuit mijn ooghoeken, zag ik achter de spiegel een zwarte gestalte die mijn kamer vulde.
De ogen die ik zag in de spiegel, waren niet mijn eigen ogen! Ik wist precies wie dat was!
Er was direct herkenning! Dit was Gods tegenstander, Satan zelf! En hoewel ik voor geen mens bang ben, was ik nu voor het eerst in mijn leven doods-, en doodsbang!!!
Zoals ik de Liefde van God vroeger in diep gebed mocht ervaren door de Heilige Geest, Liefde die niet te bevatten is; gekmakend als Hij slechts een klein stukje van de sluier van Liefde en Genade oplicht…
…nu ervoer ik slechts onmenselijke, pure Haat!
Deze was gericht tegen mijn kindschap Gods, mijn christen-zijn, mijn menszijn…
Terwijl mijn mond woorden trachtte te vormen, werden mijn eigen ogen gebruikt en staarden in pure Haat naar mij terug. Ik moest blijven kijken, kon mijn blik niet afwenden…
En ik wilde zó graag God om hulp roepen!!! Zoals ik van mijn moeder en in mijn gemeente had gehoord. Het Bloed van Christus aanroepen, het naar God uitschreeuwen voor hulp… maar er kwam géén geluid uit mijn keel…
Ik had zelf(!) immers tot God gebeden om Zich niet meer met mij te bemoeien!!! Ik had geen God meer in mijn leven…
Terwijl er diverse leugenachtige gedachten door mijn hoofd schoten, hoorde ik een stem in mijn hoofd. Eén waarin geen enkele spot was; slechts herkenning, en pure Haat toen hij tegen mij zei:
“Zo Koningskind. Wat wil je? Wil je méér drugs? Wil je vrouwen?”
Doods-, en doodsbang was ik… ik had geen God meer in mijn leven!
En ik werd aangesproken als “Koningskind”??? Ik?!? Ik deed alles tegen Gods Wil !
Geen woord is er die nacht uit mijn keel gekomen; ik heb alleen maar liggen huilen van pure angst en de realisatie van wat er gebeurt was. De realisatie van die andere, die veel belangrijkere, eeuwige realiteit!!!
Het duurde zo´n drie dagen tot de drugs volledig waren uitgewerkt. Een periode waarin ik niet van de bank af heb durven komen, om acht meter verder naar het toilet te gaan..
Kapot was ik… volledig en totaal gebroken. En zo riep ik het ook een paar dagen later uit in tranen tot God. Slechts een: “Heer, vergeef me! Help me!”
…en direct mocht ik Zijn aanwezigheid ervaren! Zijn niet te bevatten Genade voor mijn leven! De tongentaal stroomde over mijn lippen en ik aanbad Hem! Ik mócht Hem aanbidden…
Hoe kon zó iets Heiligs vanuit mijn(!) mond komen!?! Onbevattelijk…Gods verzegeling was niet weg! Ik heb mijn handen voor mijn eigen mond geslagen, ik kon het niet bevatten!
Mijn Geliefde. Mijn Wondere, Dierbare, Dierbare Jezus… Mijn Redder! Zijn Kruis was óók voor mij genoeg! Halleluja! Jezus heeft alle zondemachten overwonnen aan Het Kruis van Calvarie!
Filippensen 2:8-10: “En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelven vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot den dood, ja, den dood des kruises. Daarom heeft Hem ook God uitermate verhoogd, en heeft Hem een Naam gegeven, welke boven allen naam is; Opdat in den Naam van Jezus zich zou buigen alle knie dergenen, die in den hemel, en die op de aarde, en die onder de aarde zijn.”
Wij hoeven totaal geen angst te hebben (Jac 2:19), wij mogen ons Kinderen Gods noemen! Alle Almacht is Hem gegeven. En er is eeuwig leven in Zijn Naam: Here Jezus Christus!
Ik moest door een zeer diep dal gaan om te beseffen, hoezeer de duivel een na-aper is! In alles, aanbidding, muziek, contacten, wonderen… alles wordt nageaapt in een wereld die slechts tijdelijk is en zéér snel voorbij gaat. Een wereld waarin zovelen mensen worden misleid en God nog niet kennen!
Nu mag ik mijn leven wijden aan Hem, ik ervaar dagelijks Zijn zegeningen en mag door Genade groeien in Hem. Ik ben ondertussen getrouwd en heb een zoontje. Verder werk ik al weer lang in de ICT. Mijn leven is nu in rustig vaarwater gekomen in Hem ; Hij bestuurt mijn scheepje.
Filippensen 1:21: “Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin.”
Rick Timmers
| Terug naar Getuigenissen en Verhalen |